ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΥΜΦΡΗΣΤΟΥ: ΤΑΚΗΣ ΕΥΘΥΜΙΟΥ - ΑΡΧΕΙΑΚΟ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ

ΑΡΧΕΙΑΚΟ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ

ΑΠΟ ΤΗ ΖΙΩΨΗ & ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΓΕΩΡΓΙΟ

(Του Τάκη Ευθυμίου)

Ασπρόκαμπος 1939. Πασχαλιάτικο γλέντι πριν τη στράτευση των νέων,

λίγο προτού ξεσπάσει ο πόλεμος, το 1939.

Κάτοικοι της Ζιώψης & του Αγίου Γεωργίου

σε μια ανάπαυλα της πορείας τους για προσκύνημα

στο μοναστήρι της παναγίας της Προυσιώτισσας.

Ο θέρος, αν και κουραστική γεωργική εργασία, αναμενόταν με ανυπομονησία από τους γεωργούς, αφού τότε αμείβονταν οι κόποι τους. Παραπάνω γραφικό στιγμιότυπο από θερισμό σιτηρών στα ψωμοτόπια της γενέτειράς μας από τους αδερφούς Γεώργιο και Σταύρο Κορέλη, συντροφιά με τις γυναίκες τους (1961).

Στον Αη Γιάννη το Νηστευτή οι λεβεντονιοί απολαμβάνουν την παρέα τους.
Από αριστερά: Τσιαχρής Βάγγιος, Πατρίκαλος Γιώργος, Κατσαρής και Προβόγιαννος από το Παλαιόκαστρο.

Ανάμεσά τους η Βαγγελιώ Ζιώγα, το 1950.

Η Μαρία Αντωνοπούλου και η Χρύσω Ριτσώνη ποτίζουν τις αγελάδες τους

στις παλιές βρυσομάνες της Ζιώψης, το 1970.

Η χαρά του κυνηγού είναι να σκοτώσει λαγό, με τη βοήθεια του κυνηγόσκυλου.

Εδώ ο Γεροθανάσης Βασίλης μια χαρά τα κατάφερε στα πλούσια πάτρια κυνηγοτόπια (1970).

Η πορεία προς τη συντροφικότητα.

Γαμήλια τελετή, όπου η νύφη Ευγενία καβάλα σε άσπρο άλογο

πορεύεται από τον Αη Γιώργη στη Ζιώψη,

για να συναντήσει το γαμπρό Κώστα Θεοδοσόπουλο, το 1955.

Ο Κ. Αλεξίου ή «Γυφτοστέργιος», αν και ξενοχωρίτης, συμμετείχε ενεργά με το βιολί του σε όλες τις χαρούμενες εκδηλώσεις των κατοίκων της Ζιώψης. Υπήρξε γραφική φυσιογνωμία, όμως, ήταν αγαπητός σε όλους για την απλότητά του και για τη δεξιοτεχνία, που έπαιζε το βιολί του.

Γάμος στο Λυτόσελο με ντόπια νύφη και γαμπρό από τη Ζιώψη.

Ο χρόνος θάμπωσε τις μνήμες και είναι δύσκολο ν’ αναγνωριστούν πρόσωπα και γεγονότα εκείνης της εποχής.

Γάμος στο Λυτόσελο με ντόπια νύφη και γαμπρό από τη Ζιώψη.
Ο χρόνος θάμπωσε τις μνήμες και είναι δύσκολο ν’ αναγνωριστούν
πρόσωπα και γεγονότα εκείνης της εποχής.

Δεκαετία του 1950. Ομορφοντυμένοι νεαροί της Ζιώψης χορεύουν σε χωμάτινη αυλή, συνοδεία γραμμόφωνου. Πρώτος σέρνει το χορό ο Γιάννης Β. Γόνης και ακολουθούν: Νίκος Κουτσούμπας, Βαγγέλης Αντωνόπουλος, Ηλίας Αντωνόπουλος και Πάνος Β. Γόνης.

Το πρώτο παλιό ξωκλήσι του Αη-Χαράλαμπου που έχτισε ο Σεραφείμ Προβόπουλος, γερασμένο απ’ το χρόνο. Εκεί τα πρώτα χρόνια, στη μνήμη του αγίου, γινόταν κανονικό, τρικούβερτο πανηγύρι, όπου ο κόσμος της Ζιώψης συμμετείχε μαζικά, πίνοντας και διασκεδάζοντας ως το σούρουπο.

Ο Γιώργος Τσώνος, στη δεκαετία του ‘50, στην Αγία Παρασκευή, όπου εξυπηρετούσε τους πανηγυριώτες με νόστιμα ψητά και γλυκόπιοτο κρασί. Στο φωτογραφικό στιγμιότυπο, ο ίδιος με τους χωριανούς του Γεωργούλα Γεωργαντά και Μήτσο Μητσάκη

Το παραδοσιακό σφάξιμο του γουρουνιού με τη χαντζάρα από τον Γεροθανάση Βασίλη
και άλλους συγχωριανούς του στη δεκαετία του 1960.

Παραδοσιακή, ντόπια ορχήστρα, αποτελούμενη από τους: Σπύρο Συλεούνη (βιολί), Βασίλη Συλεούνη (κλαρίνο), Λαμπράκη Κουμαντάνο (Σαντούρι-σβάρνα), Βαγγέλη Ριτσώνη (λαούτο), που συνόδευε πάντα τους πανηγυριώτες στο χορό.

Μετά το προσκύνημα στους Αγίους Αποστόλους, οι χωριανοί μαζεύονταν κάτω
απ’ τις γέρικες, βακούφικες βελανιδιές και διασκέδαζαν σαν μια συντροφιά.

Μια χαρούμενη αγκαλιά οι Θεοδοσοπουλαίοι – Καρκαναίοι - Προβοπουλαίοι και άλλοι πανηγυριώτες γευματίζουν κάτω από τις γέρικες βελανιδιές στον Αη-Γιάννη, το 1959.

Πανηγυριώτικη συντροφιά, από δεκατρία άτομα που διακρίνονται στη φωτογραφία,

διασκεδάζει με φαγοπότι και με τους γλυκούς ήχους των παραδοσιακών οργάνων.

Ο αραμπατζής Πατρίκαλος Κώστας με την ιδιόκτητη άμαξά του, που την έσερναν τρία γεροδεμένα άτια, εξυπηρετούσε τους κατοίκους του Αη-Γιώργη και των περιχώρων στις μεταφορές τους, από το 1925.

Αγιωργίτες εργάτες κατασκευάζουν παλαίστρες στο Σπερχειό στη δεκαετία του 1950.
Εδώ ξεκουράζονται και κολατσίζουν στον αφιλόξενο χαλιά του ποταμού.

Η γερόντισσα Ελένη Λ. Καρκανοπούλου οργώνει τα σιταροχώραφα,
με το ξύλινο αλέτρι και το υνί που το σέρνουν τα γαϊδουράκια της, στου Στρωμνού και στα Λιβάδια.